Société des Missions Africaines –Province de Hollande
 |
né le 8 octobre 1924 à Neer dans le diocèse de Roermond, Hollande membre de la SMA le 17 juillet 1947 prêtre le 16 juillet 1951 décédé le 1er mai 1999 |
1951-1955 missionnaire en Gold Coast décédé à l’hôpital de Sittard, le 1er mai 1999, |
Pater Cor BEURSKENS (1924 - 1999)
Geboren.
Cornelius Petrus Johannes Beurskens, zoon van Petrus Theodorus Beurskens en Wilhelmina Dings werd geboren te Neer op 8 okto¬ber 1924 als derde in dit agrarisch gezin met twaalf kinderen. Naast Cor, zoals hij genoemd werd, ging ook een zus van hem als verpleegkundige in Ghana werken.
Opleiding.
Na de lagere school ging Cor in 1938 naar het missiehuis te Cadier en Keer, waar hij zijn middelba¬re studies deed. Tijdens de zomervakantie van 1944 begon de geallieerde bevrijdingsop¬mars en ook Neer kwam in de vuur¬linie te liggen. Veel mensen in de regio moesten evacueren. Door deze oorlogssituatie werd een studiejaar verloren. In 1983 typte Cor zijn dagboek van die tijd uit, getiteld: "Te midden van alle wederwaardigheden: dagboek tijdens de bevrijdings¬maanden van september 1944 tot juli 1945 als bevrijdingsver¬haal van Maas¬wijnaarden". Hierin verhaalt hij over zijn eigen traumati¬sche erva¬rin¬gen: zijn confrontatie met de Duitsers, de tewerkstelling van zijn vader in Duitsland en de onzekerheid over zijn lot tot na de bevrij¬ding, de verwoesting van hun boerde¬rij, het onderduiken, de gevaren van het oorlogsgeweld en de razzia's, de evacuatie naar veiliger gebied, en het over¬lijden van zijn broer Piet door een granaat¬scherf.
In 1945 ging Cor, na het verlies van een studiejaar, naar het grootseminarie te Aalbeek bij Huls¬berg, waar hij philosophie en theologie studeerde. In juli 1947 werd hij door eedafleg-ging tijdelijk, en in juli 1950 permanent, lid van de Soci¬teit. Hij was een middelmatig student, die volgens het oor¬deel van de staf mogelijk zichzelf enigzins overschatte. Hij was wel ondernemend en had een rijke fantasie. Hij was een gevoe¬lig en nerveus type, was sociaal en hield van mensen om hem heen: Cor moest kunnen praten en had een 'publiek' nodig. Ook had hij artistieke aanleg. Op 16 juli 1951 is hij in de kapel van het seminarie te Aal¬beek door Mgr. Lemmens tot priester gewijd.
Missionaris.
Pater Cor Beurskens werd benoemd voor de missie van het bisdom Kumasi in de Goudkust. Hij vertrok per boot op 26 oktober 1951. Na een paar maanden acclimatiseren te Bekwai bij pater Jacques Visser, werd Cor begin 1952 benoemd voor het district van Bechem, waar zijn vroegere seminarieprofessor Wim van de Laar waarnemend pastoor was, wegens vakantie van pater Joseph Mulders. In een van de buitenstaties had een italiaanse za¬kenman een houtzagerij en had zich nogal een prominente plaats
verworven in de gemeenschap van Mim. Met zijn steun dacht Cor Mim te kunnen openen als een hoofdstatie en zette hier zijn schouders onder. Hij had wel voldoende initiatief en energie om eraan te beginnen, doch miste echter de nuchterheid en de rust en evenwichtigheid om daar, zo ver in het binnenland, alleen te gaan wonen en zichzelf staande te kunnen houden. Teveel problemen kwamen op hem af, waar hij als jong missiona¬ris nog niet mee klaar kwam. In mei 1955 ging hij naar Sampa, om daar in een reeds langer bestaande parochie tijdelijk tijdens de overzese vakantie van de pastoor daar van hem over te nemen. Op dokter's advies moest hij in september 1955 terug naar Nederland.
In Rotterdam was het medisch missiecomité vrij snel klaar met het lichamelijk onderzoek en de klachten van dysenterie (amoe¬ben) en diarrhoe. Ook verder algeheel onderzoek brachten geen verdere negatieve aanwijzingen aan het licht. Maar de psy¬chisch gespan¬nen toestand, mogelijk het gevolg van het alleen zijn op een statie, waar de eenzaamheid hem schijnbaar erg had aangepakt, was een serieuzer probleem, zodat hij op dat moment ongeschikt werd geacht om uitgezonden te worden. Het medisch advies luidde:
"Ik geloof verder dat er ook weinig kans bestaat, dat hij binnen afzienbare tijd hier wel geschikt voor wordt, zodat het het beste is nu maar te decideren dat hij hier blijft en hier een werkkring krijgt toegewezen".
Na zijn verblijf in het ziekenhuis te Rotterdam is hij naar zijn familie te Neer gegaan voor verder herstel.
In september 1956 is hij benoemd tot huiseconoom in het mis¬siehuis te Cadier en Keer. Tien jaar lang heeft hij daar de toenmalige oversten, t.w. Pierre Wouters, Jan Vaes, en Wim Reckmann bijgestaan in het beheer en de dagelijkse exploitatie van het missiehuis. Het waren financieel gezien moeilijke jaren: een huis vol studenten en geen overheidssubsidie, doch wel dure lekekrachten op de staf. Cor was fantasierijk en bleef verrassen in zijn aanpak om fondsen te verwer¬ven en het huis met bijbehorend park te verfraaien. Een nieuw kerkhof werd aangelegd, het oude zusterhuis met binnencourtje ver-fraaid. Meerdere uitdrukkingen van artistieke belangstel¬ling verschenen in en rond het huis. Ook zijn bemoeienissen met allerlei zaken groeide en leidde hier en daar wel eens tot frictie.
In april 1966 werd pater Ben Gootzen, overste/econoom van de Tafel¬berg te Oosterbeek, in dezelfde functie benoemd voor het missiehuis te Cadier en Keer. Cor Beurskens ging als huiseco¬noom naar Oosterbeek om overste G. Pot bij te staan. Dit bleek geen gelukkige en werkzame combinatie. In oktober reeds kwam hieraan een einde en, in overleg met de provinciaal, ging Cor studeren. In 1958 haalde hij zijn licentiaat in de catecheti¬sche wetenschappen aan de katholieke universiteit van Leuven ¬met zijn scriptie; 'De catechese bij Paul Tillich'.
Op 1 september 1968 werd hij benoemd tot kapelaan van de Martinusparochie te Stein. Cor nam zijn zus Mien mee voor de huishouding. Deze ietwat gehandicapte zus vond hierin een doel in haar leven en werd als huishoudster van de kapelaan vol¬waardig door de Steiner parochiegemeenschap geaccepteerd. Een kwarteeuw heeft Cor als 'kapelaan' in Stein gewerkt.
Cor wekte op zijn eigen manier. Hij wilde geen pastoor zijn; hij wilde wel overal bij zijn! Hij mengde zich in de dorpsge¬meenschap, was een trouwe bezoeker van het socio-centrum te Stein, en was overal van op de hoogte. Hij was uitdrager van een progressief kerkbeeld, vurig supporter van de HTP in Heerlen, lid van de Acht Mei Beweging, actief in de 'Open Kerk" en redactielid van 'EN TOCH...'. Ook nam hij, van tijd tot tijd, de pen ter hand om in krant, tijd¬schrift of brief uiting te geven aan zijn gevoelens of artistieke aspiraties.
Als 'diaspora-lid' van de Sociëteit, zoals hij het zelf ge¬woonlijk formuleerde, gaf hij dikwijls uiting van een soort haat-liefde relatie door kritische bemerkingen inzake beleid en uitvoering. Van de andere kant kon hij niet buiten de Sociëteit en was hij bij alle belangrijke gelegenheden aanwe¬zig.
In 1993 kwam er verandering in zijn werksituatie. Het jaar ervoor was er een nieuwe pastoor gekomen in de St. Martinuspa¬rochie te Stein. Doch na een jaar bedankte hij omdat hij zich niet thuis voelde en niet happy was. In het parochieblad liet hij weten dat hij niet voldoende was 'ingegroeid in de paro¬chie en het parochieleven'. Vrij vertaald zou je kunnen zeggen dat de reeds 25 jaar aanwezige kapelaan Beurskens hem voor de voeten liep. Na een gesprek met vicaris Maessen zei pater Beurskens dat zijn aanwezigheid een sta-in-de-weg vormde voor de komst van de nieuwe pastoor en dat hij daarom zijn diensten aanbood als pastor voor andere parochies in de buurt. Ofschoon hij, gezien zijn leeftijd, met emeritaat zou kunnen gaan, voelde Cor er niets voor om naar het missiehuis te Cadier en Keer te gaan: hij wilde 'onder de mensen' blijven. Met ingang van 21 december 1993 werd hij benoemd tot admini¬strator van de vacan¬te parochie O.L. Vrouw Hulp der Christene¬n te Nieuw¬dorp-Stein.
Overleden.
Nog meer dan vijf jaar heeft hij in deze parochie gewerkt en is daar ook 'in het harnas' gestorven. Op 1 mei 1999 kreeg hij een zwaar hartinfarct. Ze hebben hem nog snel naar het zieken¬huis gebracht, doch het mocht niet meet baten. Kort erop is hij daar gestorven. Hij werd 74 jaar oud.
Op woensdag 5 mei 1999 vond de plechtige uitvaartdienst plaats in zijn parochie te Stein-Nieuwdorp, waarna hij te ruste werd gelegd op de begraafplaats te Kerensheide.
Tijdens de Eucharistie werd het Emmausverhaal van Lucas gele¬zen. Provinciaal Ton Storcken, zelf afkomstig uit Stein, had al jarenlang goede contacten met de 'kapelaan' van zijn paro¬chie, ook bij droevige familieomstandigheden, en had hem ook meerde¬re keren vervangen in de parochie tijdens vakanties e.d. Hij ging nu voor in de Eucharistie en zei in zijn homilie:
"Broeders en zusters, het verhaal van Emmaus is een verhaal van nú. Veel mensen zijn op weg van Jerusalem naar Emmaus; mensen, die jaren met Jezus onderweg zijn geweest, soms van geslacht op geslacht met hele families. En nu weten ze plotseling niet meer wat ze met Jezus en met God aan moeten. Ze kunnen niet meer geloven en bidden, zoals ze vroeger altijd als van¬zelfsprekend gedaan hebben. Ze weten geen raad meer met kerkelijke uitspra¬ken en ze zouden graag troost en bemoediging ontvangen in hun zoeken naar God en het werken aan zijn rijk, maar ze voelen zich in de steek gelaten....
Cor heeft zijn plaats midden in dat verhaal. In dat proces van op weg gaan, Jerusalem achter je laten, heeft hij geleefd: vooral hier in Stein. Met respect voor de traditie van de Kerk heeft hij opnieuw met brandend hart geluisterd naar de H. Schrift en opnieuw begrepene hoe de beweging van Jezus, zijn Kerk, hoe die in de loop der eeuwen haar weg gegaan is. En Cor heeft begrepen dat God niet grijpbaar en begrijpbaar is: dat Hij voorbij alle dingen is.
En zo heeft hij Hem beleefd en ons Hem laten meebeleven. Biddend tot Hem vanuit nacht en woestijn van eenzaamheid en verdriet, bij de tallozen hier in Stein, die hij altijd zeer nabij was bij overlijden en ziek zijn. Van harte meevierend als er wat te vieren was: bruiloft, jubileum, kermis, karnaval. Hij was er belangstellend, lachend, mijmerend. In Cor lichttte iets oop van een nieuwe manier van aanwezig zijn van de Heer, een nieuwe manier van omgaan met elkaar. Brandde ons hart niet in ons, als hij ons vertelde wat achter de woorden van de H. Schrift geschreven staat, en wat vanuit de verhalen van wat er dagelijks in Stein gebeurde aan geloofservaring doorsche¬merde?..........."
Cor's jongste broer Niek las hierna de tekst van het bidprent¬je voor.
Bij zijn overlijden was Cor bezig het zilveren jubileum van het verblijf van zijn zus Mien in Stein voor te bereiden. Op inititatief van het kerkbestuur en de parochianen is dit feest toch doorgegaan op 21 augustus 1999. Zij schreef:
"Stein was en is voor ons beiden een plek om lief te hebben. Cor heeft dit feest mee met mij voorbereid en zo gaat ook zijn wens hiermee in vervulling".
Ruim drie weken later, op 14 september 1999 stierf zij geheel onverwacht op 67-jarige leeftijd.
Bronnen:
- Archief nederl. provincie S.M.A., Cadier en Keer.
- 'EN TOCH.....", juni 1999.
- 'Onze Krant', september 1999.
Recherchez .../ Search...