Société des Missions Africaines – Province de Hollande

né le 23 février 1912 à Lottum dans le diocèse de Roermond (Hollande) membre de la SMA le 30 juillet 1932 prêtre le 21 décembre 1935 décédé le 8 juin 1945

1936-1945 missionnaire au Ghana Kpandu, Abor, Dzodze admis à l’hôpital de Keta le 8 juin 1945 décédé à Dzelukope, Ghana, le 3 juin 1945, à l’âge de 33 ans

A Dzelukope (Ghana), le 8 juin 1945, retour à Dieu du père Willem Hendrix, à l'âge de 33 ans.

Willem Hendrix naquit à Lottum, dans le diocèse de Roermond (Hollande), en 1912. Il fit ses études à Keer, Chanly et Hastings. Il fit le serment en 1932 et fut ordonné prêtre en 1935. En septembre 1936, le père Hendrix partait pour le vicariat de la Basse-Volta (aujourd'hui diocèse de Keta), où il travailla avec zèle et dévouement pendant 9 ans. Le 4 juin, le père tombait malade, mais personne ne crut à la gravité de la fièvre. A l'étonnement du docteur, le père mourait le 8 juin.

Pater Wim HENDRIX (1912 - 1945)

Afkomst.

Wilhelmus Jacobus Hendrix, zoon van Gerardus Hendrix en Maria Petronella van Leuven werd geboren te Lottum op 23 februari 1912. Willem's moeder was een zus van pater Jacques van Leuven s.m.a. Zijn zus Catherien trad in bij de Zusters Catechis¬ten van het H. Hart van Menton, waar zij in 1934 werd gepro¬fesd. Zij werkte meer dan 40 jaar in Afrika, vooral in Eikwe, Akim Swedru en Dzodze. Zij overleed in 1998 te Grubbenvorst in een kloosterverzorgingshuis.

Opleiding.

Na de lagere school in zijn geboorteplaats Lottum ging Willem als elf-jarig jongetje naar Cadier en Keer, waar hij zijn middelbare opleiding genoot. De philosophiestudie te Chan-ly (B) van 1930 tot 1932 werd afgesloten met de eedaflegging, waar¬door hij lid werd van de S.M.A. Zijn theologische studies heeft Willem gedaan te Hastings in Engeland van 1932 tot 1936. Op 21 decem¬ber 1935 is hij daar door Mgr. P. Amigo priester gewijd.

Missionaris.

Op 30 oktober 1936 vertrok hij naar Afrika. Eerst ging hij naar Kpandu om de taal te leren en wat ingewerkt te raken in het missiewerk onder leiding van Jochem Boumans. In juni 1937 ontving Willem, door zijn collega's in de missie gewoon¬lijk Hein genoemd, zijn benoeming voor het zware Abor-dis¬trict met Dzodze als thuisbasis. Later heeft hij zich defini¬tief in Abor gevestigd. Hij mocht zich gelukkig verheugen in een goede gezondheid en werd min of meer beschouwd als de sterkste en gezondste van de missionarissen in die regio.

In mei 1945 vroeg hij permissie om zijn zus te mogen bezoeken in Eikwe, helemaal aan het andere eind van het land. Eerst wilde hij echter nog enkele buitenstaties bezoeken. Hoewel wat koortsig is hij toch zaterdag 2 juni vertrokken naar het dorp, een half uur fietsen van Abor. Pater Wim Bond, sinds kort ook te Abor, kwam hem de volgende morgen assisteren, na eerst thuis in Abor de H. Mis gelezen te hebben. Hij trof Willem aan te bed met koorts.

Gestorven.

Pater Bond huurde een lorrie en liet de zieke naar Keta bren¬gen. De dokter zag geen gevaar en daarom ging Willem naar het nabij¬gelegen Dzelukope. Pro-vicar Theo Veldboer schreef:
"Op woensdag is de dokter nog een keer geweest en zei dat met een beetje rust alles wel weer in orde zou komen.
Donderdagmiddag ging pater Hendrix slapen, doch die slaap ging over in zwijm en vrijdagmorgen werd hij maar niet wakker" (brief 25.06.1945).

Vanuit Dzelukope hadden ze per telegram Kpandu gewaarschuwd. Pro-vicaris Theo Veldboer en Visitator Ben Gootzen zijn onmid¬dellijk naar het zuiden afgereisd. De dokter kwam nogmaals en begreep niet wat voor ziekte dit kon zijn en liet hem opnemen in het ziekenhuis te Keta. Uit voorzorg had Harrie Smits, pastoor van Keta, hem maar de ziekenzalving gegeven. Viaticum was niet meer mogelijk. Diezelfde vrijdag 8 juni 1945, feest van het Heilig Hart, in de namiddag rond half vijf, is Willem Hendrix gestorven, 33 jaar oud. Daags erna is hij te Keta begra¬ven. Veel mensen van Abor en district waren hierbij aanwezig.

Precies twee maanden eerder was zijn bisschop, Mgr. Herman, overleden. Na de begrafenis schijnt pater Hendrix toen gezegd te hebben:
"Monseigneur heeft zich doodgewerkt! Nu is het mijn beurt hem te volgen".
Een voorgevoel?

De diepbedroefde moeder schreef:
"Al die vijf oorlogsjaren geen brief van hem gehad en na de bevrijding, op 3 juli, kregen we het doodsbericht. ...
Zij voegde er moedig aan toe;
"Het is voor ons een goede troost, dat Willem een goed missionaris is geweest".
Haar broer en dochter werkten nog in Afrika, haar zoon was overleden: een tropenoffer!

Bronnen:
- Archief Nederl. Provincie S.M.A., Cadier en Keer.
- N. Douau: Biographies Missions Africaines 08.06.1945.
- Tijdschrift Afrikaanse Missiën, juli 1946.