Société des Missions Africaines –Province de hollande

né le 17 mai 1927 à Ommel dans le diocèse de 's-Hertogenbosch, Hollande membre de la SMA le 15 juillet 1950 prêtre le 16 juillet 1954 décédé le 13 septembre 1996

1954 nommé en Gold Coast, mais malade, ne part pas 1954-1955 Nieuw Herlear, soins, repos 1955-1996 Oosterbeek, animation missionnaire travail en paroisses à Ommel Neerkant et Helenaveen meurt subitement décédé à Oosterbeek, Hollande, le 13 septembre 1996, à l'âge de 69 ans

Afkomst.

Henricus Petrus Verspeek, zoon van Jan Verspeek (1900 - 1983) en Regina van Bommel (1899 - 1938), werd geboren te Ommel op 17 mei 1927. Vader was tuinier (bij staatsbosbeheer?). Hein was de oudste en had drie broers en twee zusjes, toen zijn moeder stierf in 1938. Zijn vader hertrouwde met Miet van Otterdijk. In dit tweede huwelijk werden vier jongens geboren.
Twee meisjes zijn als kind gestorven.

Na Hein werd ook zijn jongere broer Johan priester-missionaris in de Sociëteit voor Afrikaanse Missiën, terwijl zijn zus Rina intrad bij de Missiezusters Franciscanessen in Asten en als Zr. Jacqueline 20 jaar te Kalimantan Barat (Borneo) in Indone¬sië heeft gewerkt.

Opleiding.

Na de lagere school in Ommel, kwam Hein via propagandist Cor van Oers in 1940 naar het missiehuis Nieuw Herlaer te St. Michielsgestel. De zomervakantie van 1944 eindigde in een strijdtoneel, waar in de Peel zwaar gevochten werd om de bevrijding van Nederland.

Het moeten zware jaren voor Hein geweest zijn: eerst het verlies van zijn moeder .... het hertrouwen van zijn vader .... het oorlogsgeweld ...met dreiging en onzekerheid. Hein was bedeesd, onzeker, bang.

In 1945 vervolgde hij zijn studies in het missiehuis te Cad¬ier en Keer. Vandaar ging hij in 1948 naar het grootseminarie te Aalbeek. Door eedaflegging op 15 juli 1950 werd hij lid van de Sociëteit. Hij was een middelmatige, niet op de voorgrond tredende leerling, wat zenuwachtig. Hij was joviaal, hield van gezelligheid en hield ervan goede bekenden beet te nemen met zijn arsenaal aan 'practical jokes'.
Na de studie van theologie werd hij op 16 juli 1954 in de parochiekerk van de H. Clemens te Hulsberg door Mgr. Konings S.M.A. tot priester gewijd. Hein en zijn vijf klasgenoten waren de eerste wijdelingen van Mgr. Konings, die zelf te Posterholt op 1 mei 1954, bisschop gewijd was.

Missionaris.

Pater Hein Verspeek werd benoemd voor de missie van de Goud¬kust / Ghana. Doch spoedig na zijn eerste mis meldde hij zich bij de provinciaal met maagklachten. Nader onderzoek in het ziekenhuis te Geldrop resulteerde in een aanbeveling van de internist voorlopig niet naar Afrika te vertrekken.
Vanaf begin oktober 1954 was Hein te Nieuw Herlaer als assis¬tent bij de zusters in Den Dungen. In maart 1955 werd hij benoemd voor de propaganda-afdeling te Oosterbeek.

Vanaf 1955 tot aan zijn dood heeft Hein gewerkt in de propa¬ganda. Hein leek angst te hebben voor het onzekere en het onbekende. Sommige confraters waren van mening dat zijn maag¬klachten mogelijk het gevolg konden zijn van zijn zenuwen, zijn angst voor het onbekende Afrika.

Vanuit Oosterbeek werd hem een rayon toevertrouwd voor de missiebusjes. Eerst met de bromfiets en later met een kleine peugeot trok hij het land in, vooral in de vijf noordelijke provincies. Al vrij snel kon je zeggen, dat hij, in feite, misschien wel de grootste parochie van Nederland had, want door de toenemende afname van priesters in de zielzorg, was hij bij veel families, de enigste priester die regelmatig elk jaar over de vloer kwam. Hierdoor begon hij ook de mensen te leren kennen en bevriend met hen te raken. Hein dolde en maakte grappen met hun kinderen, maar meerdere keren werd hij later gevraagd het huwe¬lijk van hen in te zegenen en daarna, om hun kinderen te dopen. Ook voor jubilea en begrafenissen werd hij dikwijls gevraagd.

Deze pastorale dimensie heeft hem al die jaren gaande gehou¬den. Wel kreeg hij gedurig alle ellende, ziektes en problemen van zoveel gezinnen te horen. In de loop der jaren had hij selectief een vaste lijst van logeeradressen in zijn boekje staan, waar hij zich na het werk ook enigszins geriefelijk en plezierig kon terugtrekken. Hij kende zijn mensen en wist, waar hij 's middags mee aan tafel genodigd zou worden: hij hield daar rekening mee met het vaststellen van zijn route. Je had echter ook wel eens teleurstelling, doordat mensen niet thuis waren, toevallig afwezig of op vakantie. Als hij dan vrijdagavond op de Tafelberg te Oosterbeek terugkeerde, zucht¬te hij nogmaals over al het leed, dat hij gehoord had en de te¬leurstellingen, die hem ondervonden had.

Twee zaken heeft hij een groot gedeelte van zijn leven erbij gedaan: weekend-assistentie en de tuin.
Jarenlang ging hij met de week-ends assisteren in zijn geboor¬tedorp Ommel en in latere jaren bij zijn confrater Frans Schriks te Neerkant en Helenaveen.
Thuis op de Tafelberg te Oosterbeek hield hij de tuin bij, maaide het gras, schoffelde de paden, plantte bloemen en bollen, snoeide de struiken, knipte de heg en ruimde de blade-ren. Evenals zijn vader, hield Hein van de natuur. Ook onder¬weg zág hij de reeën, konijnen en fazanten en hóórde de di¬verse vogels fluiten.

In Hein's leven gingen droefheid en vreugde typisch hand in hand en dikwijls heel uitgesproken. Hij had meerdere keren van werkkring kunnen veranderen. Hein wilde niet, hij durfde niet, hij was bang: onzeker en bang voor het onbekende.

Gestorven.

De laatste jaren begon het minder goed te gaan. Hij begon gas terug te nemen, was wat meer thuis, werkte minder in de tuin, voelde zich sneller moe. Meerdere keren werd hem geadviseerd om de dokter te consulteren, maar dat kwam er niet van. Ook hier was Hein bang!
Zijn einde kwam plotseling. Collega Stef Kersten vierde zijn gouden priesterjubileum op vrijdag 13 september 1996. Hein kende deze familie en had zich geanimeerd met hen onderhouden. Toen de bezoekers begonnen te vertrekken zou Hein nog gauw even zijn auto van de nabijgele¬gen garage halen, waar hij hem voor een service-beurt heen had gebracht. In het dependance¬gebouw van de Tafelberg, beneden in de gang voor het toilet, vond men hem kort hierna, liggend op de grond. De onmiddellijk gealar¬meerde arts kon s-lechts de dood door hartstilstand constateren. Hij werd 69 jaar oud.

Aan de vooravond van de begrafenis werd tijdens een eucharis¬tieviering afscheid van Hein genomen in Huize de Tafelberg te Oosterbeek, waar hij meer dan veertig jaar gewoond had.
De plechtige uitvaartdienst vond plaats in het missiehuis te Cadier en Keer op woensdag 18 september. In een volle kapel ging Wiel van Eijk, jarenlang hoofd van de propaganda en fondswerving, voor in de eucharistie geassisteerd door Hein's broer Johan, provinciaal Ton Storcken en de aanwezige klasge¬noten. Hierna werd hij te ruste gelegd op het missionarissen¬kerkhof bij het missiehuis.

Bronnen:
- Archief nederl. provincie S.M.A., Cadier en Keer;
- Hein Verspeek in 'Onze Krant' nr. 103, april 1995;
- Onze Krant, nr. 109, okt. 1996.