Société des Missions Africaines –Province de Hollande
 |
né le 19 août 1910 à Mariapolder dans le diocèse de 's-Hertogenbosch, Hollande membre de la SMA le 15 juillet 1933 prêtre le 19 décembre 1936 décédé le 14 octobre 1990 |
1937-1944 Cadier en Keer, professeur de grec décédé à Breda, Hollande, le 14 octobre 1990, |
Pater Evert HEIJMANS (1910 - 1990)
Afkomst.
Everardus Johannes Heijmans, zoon van Marinus Heijmans (1867 - 1941) en Johanna Maria Rijken (1871 - ?), werd geboren te Mariapolder-Hank op 19 augustus 1910, als jongste van elf kinderen: zes jongens en vijf meisjes. Vader was veld¬wachter van de gemeente Dussen, waaronder ook Mariapolder viel.
Opleiding.
Na de lagere school ging Evert naar de St. Theodorusschool (U.L.O.) te Raamsdonksveer. In september 1925 kwam hij naar de Afrikaan¬se Missiën te Cadier en Keer. In 1926 werd het kas¬teeltje te Nieuw Herlaer te St. Michielsgestel gehuurd en op 17 april 1926 werd daar begonnen met de laagste twee klassen van de middelbare oplei¬ding. Dus ook Evert Heijmans ging naar het kleinseminarie in Nieuw Herlaer. In september 1927 ging hij terug naar het missiecollege te Cadier en Keer om daar de verdere vier jaar van zijn middelbare schoolopleiding af te maken. Dit was geen zware opgave want hij was een goed student en behoorde in de rangschikking steeds bij de top van de klas.
Wat karakter betreft, werd door de staf opgemerkt, dat hij zeer gevoelig was en nogal licht geraakt, en ook aan grootdoe¬nerij deed. In 1931 ging hij naar Bemelen voor de philosophie. Op 15 juli 1933 werd hij lid van de Sociëteit.
In september ging hij naar Hastings in Engeland, waar hij in het seminarie 'Ore Place' theologie studeerde. Wegens ziekte werd zijn subdiakonaatwij¬ding uitgesteld, doch hij kon uitein¬de¬lijk toch met zijn klasgeno¬ten op 19 december 1936 in de kapel van het seminarie te Hastings door Mgr. P. Amigo pries¬ter gewijd worden.
Missionaris.
Pater Evert Heijmans werd benoemd voor de missie van de Goud¬kust, doch wegens zijn vroegere en huidige klachten (nieren) ging op medisch advies deze benoe¬ming niet door. Hij werd nu benoemd voor het kleinseminarie te Cadier en Keer met als leeropdracht: het geven van grieks. Zich eerst verder hiervoor door studie te bekwamen, waarom hij vroeg, vond het bestuur niet nodig. Zeven jaar heeft hij grieks gegeven. Met zijn intellectueel vermo¬gen was dit geen groot probleem, maar hij miste de souplesse en de pedagogische kwaliteiten voor leraar aan een missionarisop¬leiding. Klach¬ten hierover bereikten ook de oversten en in april 1944 kwam een einde aan zijn leraar¬schap. Na de vakantie werd hij door de provinciaal naar Beme¬len geroepen, die met hem het voorstel wilde bespreken om na de bevrijding naar de missie van Egypte te gaan.
Hij was nog thuis op vakantie, toen de bevrijding kwam. In plaats van naar Egypte te gaan, ging pater Heijmans stude¬ren aan de Katholiek Economische Hogeschool te Tilburg: socio-logie, sociaal recht, arbeids¬recht en sociale politiek.
"Mijn plan was helder: mijn verder leven te geven in de dienst van de arbeiders; werken door daden, geschriften en woorden, om de arbeiders stem te geven in deze voor hen zeer moeilijke tijd".
In 1947 vestigde hij zich, met goedkeuring van Mgr. Hopmans, te Breda bij de zusters in de Etnastraat, waar hij de liturgi¬sche diensten verzorgde. Tevens verzamelde hij, naar eigen informatie, stof voor het schrij¬ven van werken op sociaal gebied door het bezoeken van fabrieken en arbeiders. Spoedig verzocht ook de pastoor van de parochie hem om iedere zondag een H. Mis in de parochiekerk te komen lezen. Van publicatie is, bij mijn weten, nooit wat gekomen. Met de Sociëteit had hij in die jaren nauwelijks contact.
In 1960 veranderde de situatie. Hij verliet Breda en zou naar Oosterbeek komen. Er is nog even sprake geweest hem te benoe¬men tot propagandist in het bisdom Breda. Uiteindelijk kreeg hij op 10 januari 1961 een aanstelling als conrector van het St. Antoniusziekenhuis in Utrecht. Bijna 15 jaar heeft hij daar gewerkt en zich goed voor de zieken inge¬zet. Missionaris¬sen waren altijd welkom bij hem. Hij ontving ze zeer hartelijk en gastvrij en ze gingen gewoonlijk niet met lege handen weg. Ook kwam hij nu regelmatig naar de jaarlijkse bijeenkom¬sten in Oosterbeek. Hij bleef echter op gespannen voet met alles wat in overheidspositie was.
Vanwege het bereiken van zijn 65ste jaar, werd hij gepensio¬neerd als rector van het ziekenhuis. Daarom vertrok pater Heijmans in oktober 1975 naar zijn geboorteplaats Hank, waar hij van de woning¬bouwvereniging een woning huurde in een nieuwbouw¬wijk. Hij assisteerde in de parochie, en maakte van de gelegenheid gebruik om in 1981, toen de pastoor stierf, min of meer zijn plaats in te nemen. Vanwege het toenemend pries¬tertekort kreeg Hank geen nieuwe pastoor, maar het bisdom had andere plannen. Deken Nico Nooren memoreerde dit bij de begra¬fenis:
"Het werd een jarenlang pastoraat in Hank van een goede, strijdbare herder. Ieder hoorde wat hij dacht en zijn wil werd enkele jaren wet in Hank. Met wat pijn schikte hij zich later in de nieuwe opzet van het pastoraat in het Land van Heusden en Altena, met een grote plaats voor een pastoraal werkster in Hank: zr. Francesco Michielsen, in samenwerking verbonden met pastor A. Stoop".
Op zaterdag 27 december 1986 vierde hij met een plechtige Eucharistieviering in de parochiekerk te Hank zijn gouden priesterjubileum.
Gestorven.
Sindsdien ging zijn gezondheid gestadig achteruit. Meerdere malen werd hij opgenomen in het ziekenhuis te Breda. Hij begon zijn begrafenis te regelen en besprak dit, thuis in Hank, op 5 juni 1989 met een bestuurslid van de Sociëteit. In het bijzijn van zijn nicht, die hem verzorgde en tevens executeur-testa¬mentair zou zijn, werd afgesproken, dat de uitvaartdienst in Hank zou zijn en de begrafenis te Cadier en Keer. Een paar maanden hierna, op vrijdagmorgen 12 oktober, werd hij opnieuw opgenomen in het diakonessenziekenhuis te Breda, waar hij goede relaties had met de rector. Daar stierf hij op zondag 14 oktober 1990, rond 19.00 uur. Hij werd 80 jaar oud. De doods¬oorzaak is voor ons niet helemaal zeker: het functioneren van de nieren of een aneurisme, waarmee hij al enige tijd rond¬liep.
In zijn laatste weken werd hij door een bevriende buurtpastoor overge¬haald om toch in Hank begraven te worden. Op 18 oktober 1990 vond de plechtige uitvaartdienst plaats in de parochie¬kerk te Hank, waar de pastoor van Dussen (en Hank) voorging, hierbij geassisteerd door de pastoraal werkster voor Hank, Zr. Francesco en deken N. Nooren, die de homilie hield. Namens de Sociëteit assisteerden de paters van Brakel en Kersten.
Hierna werd hij begraven bij de overleden priesters in de Calvarieberg op het kerkhof te Hank. Hierbij zei pater van Brakel het volgende:
"Namens de provinciale overste, bestuur en mede-missio¬narissen van de Sociëteit voor Afrikaanse Missiën, wil ik graag een kort woordje zeggen van meeleven, begrip, waardering en dank.
Als lid van een missionaire Sociëteit moest de overledene als student reeds zijn eerste grote teleurstelling slik¬ken: hij werd wegens gezondheid - een nieraandoening - afgekeurd voor de missie in Afrika. Elders moest hij zien hoe hij gestalte kon geven aan de vestiging van God's koninkrijk in deze wereld. Een gedeelte hiervan is uitne¬mend belicht door deken Nooren in de homilie, wat ik hier nu niet zal herhalen. Pater Heijmans kwam echter, in een exclusief missionaire Sociëteit wel een beetje buiten de hoofdstroom te staan, omdat alles op Afrika gericht was.
We nemen nu afscheid van hem. Ik zie hier op de kist een krans met opschrift:
'Hartelijke dank. - Parochie Hank.'
Bij deze wens sluit ik me graag aan: hartelijke dank!
Beste mensen van Hank. Ik zou pater Heijmans nu graag aan u willen toevertrouwen. We gaan hem nu, hier op het kerkhof temidden van u, begraven.
Moge zijn lichaam bij u in Hank rusten in vrede.
Moge zijn ziel bij de Heer leven in vrede".
Bronnen.
- Archief nederl. provincie S.M.A., Cadier en Keer.
- N. Nooren in bisdomblad Breda.
Recherchez .../ Search...