Société des Missions Africaines –Province de Hollande

Père Anno REEKERS (1899 - 1963)

Le 21 mars 1963, à Zeddam (Hollande) retour à Dieu du père Anno Reekers, à l'âge de 64 ans.

Anno Reekers naquit à Joure, dans le diocèse de Groningue (Hollande), en 1899. Il fit le serment en 1926, fut ordonné prêtre en 1930 et partit peu après pour le vicariat de la Côte-de-l'Or. Le père Reekers ne tarda pas à reprendre le bateau. Il fut alors successivement professeur à Nieuw-Herlaer et à Blitterswijk, recteur à Jodoigne en Belgique, économe à Oosterbeek; en 1952, il reprenait du ministère comme recteur à Aalst et il passait en la paroisse de Zeddam en 1958.

D'un tempérament calme et fermé, le père Reekers mettait en général beaucoup de dévouement dans ses charges.

Pater Anno REEKERS (1899 - 1963)

Afkomst.

Anno Reekers, zoon van Popke Reekers (+ 6.08.1941) en Margare¬tha de Vries (+ 7.2.1945), werd geboren op 15 novem¬ber 1899 te Joure, waar zijn ouders een meubelfabriekje hadden. Anno had, bij mijn weten, zeker 4 broers en 2 zussen. Van 1906 tot
1912 doorliep hij in zijn geboorteplaats Joure de lagere school.

Opleiding.

Wat Anno na de lagere school gedaan heeft, is me niet be¬kend. Hij heeft, naar ik aanneem, na het lager onderwijs, nog een andere opleiding gevolgd, omdat hij in het kleinseminarie te Cadier en Keer, waar hij in april 1920 naar toe ging, reeds in 1924 z'n middelbare opleiding vol¬tooide. Daarvóór was hij van juni 1919 tot januari 1920 bij de allerlaatste lich¬ting rekru-ten, die vanwege de oorlog te Leeuwarden als mili¬tair werden opgeleid.

Van 1924 tot 1926 deed Anno zijn philosophie en noviciaat te Chanly en werd door eedaflegging op 29 juli 1926 lid van de Sociëteit. Daarna studeerde hij drie jaar theologie te Bemelen en vertrok toen naar Hastings in Engeland voor het laatste jaar theolo¬gie. Anno behoorde tot de eerste groep, die in Hastings op 1 janua¬ri 1930 door Mgr. Amigo priester gewijd werd.

Missionaris.

Op 15 oktober 1930 vertrok pater Anno Reekers vanuit Marseil¬le, op weg naar Afrika. Na aankomst in de Goudkust (Ghana), verbleef hij een paar maanden te Cape Coast om te acclimatise¬ren. Op 12 januari 1931 vertrok hij naar Tarkwa, waarvoor hij benoemd was als assis¬tent bij de Elzasser pater A. Baumann. Le Père N. Douau schreef:
"Le Père Reekers ne tarda pas de reprendre le bateau".
Inderdaad was hij binnen de kortst mogelijke tijd, zonder aanwijsbare redenen, weer vertrokken, met (dezelfde?) boot terug naar Europa. Mgr. Hauger was hierover zeer ontstemd en toen, anderhalf jaar later, te Cape Coast een van de jonge priesters aan tafel met de bisschop, onbescheiden en ongepast, informeerde naar de reden van pater Reekers' ver¬trek, kreeg de bisschop zelfs toen nog een aanval van woede en kwaadheid. In dit geval was Mgr. Hauger zeker niet de oorzaak van deze plotse¬linge beslissing en onconventi¬onele manier van haastig vertrek van deze missionaris.

Wat was de oorzaak? Was het een oncontroleerbare vorm van heimwee of een overdreven vorm van familiebinding of een neurotische angst voor het onbekende? Was het samenwerkings¬ver¬band met blank of zwart, communiteitsleven, negrophobie of had het nog een andere oorzaak? Mogelijk was het een combi¬natie van factoren, of¬schoon toentertijd dikwijls gezegd werd dat heimwee de oorzaak was van zijn plotseling vertrek, zo kort na zijn aankomst. We zullen soort¬gelijke trends van handelen, met misschien minder extreme gevolgen, meerdere keren waarnemen in het rustige, teruggetrokken leven van deze eenvoudige en vrome priester, die evenwel een stille en geslo¬ten persoon was.

Terug in Nederland werd pater Reekers benoemd tot leraar op het kleinseminarie 'Nieuw Herlaer' te St. Michielsgestel. Na een jaar ging hij naar Blitterswijck, werkzaam in de admini¬stratie en redactie van de tijdschriften. In 1934 vertrok hij naar Cadier en Keer en heeft daar een jaar geassisteerd in de parochie. Van 1935 tot 1938 was hij weer leraar in "Nieuw-Herlaer", waar hij wiskunde gaf. Hij voelde zich echter hele¬maal niet thuis in de communiteiten, kon zich moeilijk in de gemeenschap mengen, en leed aan vrese¬lijke hoofdpijnen.

Na herhaald verzoek kreeg hij van de pro¬vinciaal toestemming om een rectoraatje bij zusters te zoeken. Dit viel niet mee in die tijd met een overvloed aan priesters en nauwelijks adequa¬te sociale voorzieningen en pensioenregelingen voor de oudedag van de priesters! Bijna was hij rond met de Zus¬ters van het St. Elisa¬beth-gesticht te Doesburg, doch kreeg geen toestem¬ming van de aartsbisschop van Utrecht, die dit rectoraatje voor eigen ziekelijke en oudere priesters wilde behouden. Uiteindelijk vond pater Reekers in België, in het aartsbisdom Mechelen, in november 1938, een plaats als rector in een pensio¬naat van de zusters van de Voorzienigheid te Jodoig¬ne.

In juni 1940 ging hij op vakantie bij zijn ouders te Joure. Wegens beperkende maatregelen vanwege de oorlog kon hij moei¬lijk terug naar België. De zusters daar hadden spoedig andere voorzieningen getroffen, zodat zijn terugkeer niet meer nodig was. De hele oorlog lang, tot juli 1946, is hij thuis in Joure bij zijn ouders geweest, die beide tijdens deze oorlogs¬jaren gestor¬ven zijn. Gedurende deze jaren hielp Anno tevens mee in de parochie. De mensen zagen hem graag voorgaan in de dienst want hij kon prachtig zingen en ze hielden van zijn preken. Na de dood van pater Höppner te Sluis in maart 1944, probeerde provinciaal ten Have Anno Reekers nog geïnteres¬seerd te krij¬gen om dit rectoraat bij de broeders over te nemen. Doch met een beroep op de tijdsomstandigheid en zijn oude ziekeli¬jke moeder meende pater Reekers niet naar het verre uiteinde van Neder¬land te kunnen gaan.

In juli 1946 wist de provinciaal een rectoraat voor hem te vinden in een pensionaat in zijn eigen geboorte¬plaats Silvol¬de. Dit was geen gemakkelijke functie. De twee vorige rectoren waren daar beide met onenigheid vroegtijdig vertrokken. Pater Reekers nam het aan, doch na een paar jaar vroeg ook hij aan zijn provinci¬aal om een andere plaats. Na ope¬ning van Huize Tafel¬berg te Ooster¬beek werd hij daar in april 1948 benoemd als provisor of huiseco-noom. Ook hier leidde hij een eenzelvig leven, min of meer afzijdig van de communiteit.

In september 1952 ging hij naar Aalst bij Eindhoven als rector van zusters. In 1958 vroeg hij aan de nieuwgekozen provinci¬aal om een verandering en een benoeming voor het hem toegezegde rectoraat bij de zus¬ters te Zeddam. Dit was tevens zijn laat¬ste plaats.

Overleden.

Te Zeddam, bij de zusters Augustinessen, die daar een pension verzorgden voor bejaarde dames en heren, is hij op 21 maart 1963 dood aangetroffen. Hij werd 63 jaar.

Pater Anno Reekers, die zijn hele leven lang sterk verbonden is gebleven met zijn familie, is ook bij hen in zijn geboorte¬plaats Joure begraven op maandag 25 maart 1963.

Bronnen:
- Archief Nederl. Provincie S.M.A., Cadier en Keer.
- N. Douau: Biographies Missions Africaines 21.03.1963
- J. v.d. Kooij in 'Afrika Ontwaakt' 1963, pg. 47.
- J. ter Linden in 'Onze Krant', juli 1963.